inscenizacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩw̃sʦ̑ɛ̃ɲiˈzaʦ̑ʲja], AS: [ĩũ̯scẽńizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) teatr. wystawienie utworu dramatycznego na scenie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inscenizacja inscenizacje dopełniacz inscenizacji inscenizacji / przest. inscenizacyj[1] celownik inscenizacji inscenizacjom biernik inscenizację inscenizacje narzędnik inscenizacją inscenizacjami miejscownik inscenizacji inscenizacjach wołacz inscenizacjo inscenizacje - przykłady:
- (1.1) W ostatniej przedszkolnej inscenizacji pór roku moja córka była jesienią.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. inscenizator m, inscenizatorka ż
- czas. inscenizować ndk., zinscenizować dk.
- przym. inscenizacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) staging
- białoruski: (1.1) інсцэнізацыя ż
- bułgarski: (1.1) инсценировка ż
- esperanto: (1.1) surscenigo
- niemiecki: (1.1) Inszenierung ż
- rosyjski: (1.1) инсценизация ż
- ukraiński: (1.1) інсценізація ż
- włoski: (1.1) messa in scena ż, messinscena ż, allestimento scenico m, sceneggiatura ż
- źródła:
- ↑
Hasło „inscenizacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.