bój (język polski)
- wymowa:
- IPA: [buj], AS: [bui ̯]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) starcie zbrojne walczących stron
- (1.2) zacięty spór, gwałtowne starcie
- (1.3) sport. jedno podejście do sztangi wykonywane w podnoszeniu ciężarów (rwaniu albo podrzucie)
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) rozk. 2 os. lp zob. bać się
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bój boje dopełniacz boju bojów celownik bojowi bojom biernik bój boje narzędnik bojem bojami miejscownik boju bojach wołacz boju boje - przykłady:
- (1.1) Myśl nowa blaski promiennymi • Dziś wiedzie nas na bój, na trud[1].
- (1.3) Zawodnik nie zaliczył tego boju.
- (2.1) Nie bój się, jestem przy tobie[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zażarty / krwawy bój • stanąć do boju • plac boju • bój na śmierć i życie • rwać się do boju
- synonimy:
- (1.1) walka, bitwa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. boisko n, bojownica ż, bojowanie n, bójka ż, pobojowisko n, bojownik m, bojowniczka ż, bojówki, bojowość ż, bojowiec m, bojówka ż, bojówkarz m, bojówkarka ż
- przym. bojowy, bojówkarski, bojówkowy
- przysł. bojowo
- związki frazeologiczne:
- boje homeryckie
- etymologia:
- prasł. *bojь
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fray, combat
- arabski: (1.1) قتال
- białoruski: (1.1) бой m; (1.2) бой m
- cerkiewnosłowiański: (1.1) брань ż; (1.2) брань ż
- rosyjski: (1.1) бой m
- sanskryt: (1.1) आयोधन
- ukraiński: (1.1) бій m
- włoski: (1.1) lotta ż, battaglia ż, combattimento m
- źródła:
- ↑ Międzynarodówka
- ↑ H. Sienkiewicz: W pustyni i w puszczy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.