boloński (język polski)

wymowa:

IPA: [bɔˈlɔ̃j̃sʲci], AS: [bolõĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wywodzący się z Bolonii, charakterystyczny dla Bolonii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	boloński		bolońska	bolońskie	bolońscy	bolońskie
dopełniacz	bolońskiego		bolońskiej	bolońskiego	bolońskich
celownik	bolońskiemu		bolońskiej	bolońskiemu	bolońskim
biernik	bolońskiego	boloński	bolońską	bolońskie	bolońskich	bolońskie
narzędnik	bolońskim		bolońską	bolońskim	bolońskimi
miejscownik	bolońskim		bolońskiej	bolońskim	bolońskich
wołacz	boloński		bolońska	bolońskie	bolońscy	bolońskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Papież ustąpił Francji enklawy na jej terytorium oraz legację bolońską i ferrarską^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bolonia ż, bolończyk m, bolonka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Bolognese, Bolognan
• baskijski: (1.1) boloniar
• białoruski: (1.1) балонскі
• boloński: (1.1) bulgnaiṡ
• czeski: (1.1) boloňský
• francuski: (1.1) bolognais
• hiszpański: (1.1) boloñés
• niemiecki: (1.1) Bologneser, bolognesisch
• rosyjski: (1.1) болонский
• słowacki: (1.1) bolonský
• słoweński: (1.1) bolonjski
• ukraiński: (1.1) болонський
• włoski: (1.1) bolognese, książk. felsineo

źródła: