oaza (język polski)

oaza (1.1)
wymowa:
IPA: [ɔˈaza], AS: [oaza] ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geogr. odosobniony teren o bardzo bujnej roślinności wegetującej na obszarze pustyń i półpustyń dzięki lokalnej obecności wody; zob. też oaza (geografia) w Wikipedii
(1.2) przen. miejsce spokoju i schronienia
(1.3) przen. zajęcie, przy którym ktoś znajduje zadowolenie
(1.4) kośc. potoczna nazwa katolickiego Ruchu Światło-Życie; zob. też Ruch Światło-Życie w Wikipedii
(1.5) kośc. typ letniego obozu organizowanego przez Ruch Światło-Życie, t. cotygodniowe spotkanie formacyjne; zob. też oaza rekolekcyjna w Wikipedii
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Po trzech dniach wędrówki karawana dotarła do oazy.
(1.2) Działka stała się dla nich oazą ciszy i spokoju.
(1.3) Majsterkowanie okazało się być jego oazą, w której odpoczywał i zapominał o tragedii.
(1.4) Blachnicki założył oazę, by umożliwić młodzieży wyrwanie się ze świata indoktrynacji komunistycznej.
(1.5) Pojechaliśmy z Anetą na oazę do Murzasichla.
(1.5) Na piątkowej oazie animatorka omówiła kolejny krok.
składnia:
kolokacje:
(1.1) oaza pustynna • jechać do oazy • być w oazie
(1.5) oaza letnia / wakacyjna / rekolekcyjna / piątkowa • jechać na / iść na oazę • być na oazie
synonimy:
(1.2) azyl
(1.3) azyl
(1.4) Ruch Światło-Życie
(1.5) rekolekcje
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Oaza ż, oazowicz m, oazowiec m, oazowiczka ż
przym. oazowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. oăsis < gr. Ὄασις < st.egip. wḥꜣt
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.