mediator (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba pośrednicząca w rozwiązaniu konfliktu
- (1.2) praw. osoba pomagająca stronom we wzajemnej komunikacji, dojściu do ugody
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) fizj. substancja odpowiedzialna za przekazywanie sygnałów między synapsami; zob. też mediator w Wikipedii
- (2.2) biol. kompleks białek działający jako koaktywator transkrypcji u eukariontów; zob. też mediator w Wikipedii
- (2.3) stat. czynnik pośredniczący we wpływie zmiennej niezależnej na zmienną zależną; zob. też mediator w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mediator mediatorzy dopełniacz mediatora mediatorów celownik mediatorowi mediatorom biernik mediatora mediatorów narzędnik mediatorem mediatorami miejscownik mediatorze mediatorach wołacz mediatorze mediatorzy depr. M. i W. lm: (te) mediatory[1] - (2.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mediator mediatory dopełniacz mediatora mediatorów celownik mediatorowi mediatorom biernik mediator mediatory narzędnik mediatorem mediatorami miejscownik mediatorze mediatorach wołacz mediatorze mediatory - przykłady:
- (1.1) W późniejszej rywalizacji między Franciszkiem i Karolem Henryk został mediatorem między nimi, utrzymując równowagę władzy w Europie[2].
- (1.2) Adwokat pełnił rolę mediatora i prowadził negocjacje.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) amerykański / bezstronny mediator • międzynarodowi mediatorzy • działania / funkcja / rola mediatora • w charakterze mediatora
- (1.2) mediator sądowy
- synonimy:
- (1.1) rozjemca
- (2.1) neuroprzekaźnik, neuromediator
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pośrednik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mediatorstwo n
- forma żeńska mediatorka ż
- przym. mediatorski, medialny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. mediator → pośrednik[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „mediator” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ z Internetu
- ↑ Hasło „mediator” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
mediator (język angielski)
rzeczownik
mediator (interlingua)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
mediator (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) pośrednik[1]
- odmiana:
- (1) mediātor, mediātōris (deklinacja III, paradygmat III mieszany)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mediātor mediātōrēs dopełniacz mediātōris mediātōrum celownik mediātōrī mediātōribus biernik mediātōrem mediātōrēs ablatyw mediātōre mediātōribus wołacz mediātor mediātōrēs - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mediatrix ż
- czas. medio
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. medio + -tor; źródłosłów dla ang. mediator, duń. mediator, franc. médiateur, franc. médiator, hiszp. mediador, katal. mediador, pol. mediator, port. mediador, rum. mediator, wenec. mezzadro, wł. mezzadro, wł. mediatore
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 415.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.