Henryk (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈxɛ̃nrɨk], AS: [χẽnryk], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Henryk (imię) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Henryk	Henrykowie
dopełniacz	Henryka	Henryków
celownik	Henrykowi	Henrykom
biernik	Henryka	Henryków
narzędnik	Henrykiem	Henrykami
miejscownik	Henryku	Henrykach
wołacz	Henryku	Henrykowie

przykłady:

(1.1) Henryk zawsze był wspaniałym programistą.

(1.1) Pojeździmy trochę z Henrykiem na nartach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Henryk • brat / kuzyn / wujek / dziadek Henryk • mężczyzna imieniem (o imieniu) Henryk • święty / błogosławiony Henryk • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Henryk • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Henryk • otrzymać / dostać / przybrać imię Henryk • dzień imienin / imieniny Henryka • na Henryka (o dniu)

synonimy:

(1.1) zdrobn. Heniek, Henio, Heniu, Heniuś, Henryczek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Henrykowa ż, Henrykówna ż, Henrykowo n

forma żeńska Henryka ż

zdrobn. Heniek mos, Henio mos, Heniu mos, Heniuś mos, Henryczek mos, Henryś mos

przym. Henrykowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Henricus < germ. heim + richi 'ognisko domowe' + 'potężny, bogaty'^[1]

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Henry
• baskijski: (1.1) Henrike, Endrike, Endika
• białoruski: (1.1) Генрык m
• czeski: (1.1) Jindřich
• francuski: (1.1) Henri m
• grenlandzki: (1.1) Intalik
• hiszpański: (1.1) Enrique
• kataloński: (1.1) Enric m
• łaciński: (1.1) Henricus m
• łotewski: (1.1) Anrijs m
• niemiecki: (1.1) Heinrich, Heinz
• rosyjski: (1.1) Генрик m, Генрих m
• szwedzki: (1.1) Henrik, Hendrik, Henric, Heinrich
• wilamowski: (1.1) Hynki
• włoski: (1.1) Enrico m

źródła: