kupa (język polski)

psia kupa (1.1)

kupa (1.2) ludzi

kupa (1.3) bananów

kupa (1.3) kamieni

wymowa:

​, IPA: [ˈkupa], AS: [kupa]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. eufem. kał, stolec, odchody

(1.2) pot. dużo czegoś lub kogoś, masa

(1.3) pot. stos, sterta

(1.4) pot. przen. niepomyślny wynik, niepowodzenie, fiasko

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kupa	kupy
dopełniacz	kupy	kup
celownik	kupie	kupom
biernik	kupę	kupy
narzędnik	kupą	kupami
miejscownik	kupie	kupach
wołacz	kupo	kupy

przykłady:

(1.1) Oj, muszę zrobić kupę.

(1.2) Na koncercie była cała kupa ludzi.

(1.3) Jasiu, układaj ubrania w szafie, a nie rzucaj ich tak na kupę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) robić kupę (do ubikacji / do nocnika / w pieluchę / w pampersa) • sprzątać kupę (po psie / kocie)

(1.2) kupa śmiechu / ludzi • być / trzymać się w kupie

(1.3) rzucać coś na kupę

synonimy:

(1.1) stolec, kał, odchody; wulg. gówno

(1.2) mnóstwo, masa

(1.3) stos, sterta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kopa ż, kupkanie n, wykupkanie n, nakupkanie n

zdrobn. kupka ż, kupeczka ż

zgrub. kupsko n

czas. żart. kupkać ndk., wykupkać dk., nakupkać dk.

związki frazeologiczne:

w kupie raźniej • kupą, mości panowie! • i Herkules dupa, kiedy ludzi kupa • zebrać do kupy • trzymać się kupy

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kał

• angielski: (1.2) a whole lot
• arabski: (1.3) كومة ż (kūma / kauma)
• duński: (1.1) pølse w
• esperanto: (1.3) stako
• karaimski: (1.3) kamieni оба
• rosyjski: (1.1) кака ż, какашка ż; (1.2) куча ż, толпа ż
• ukraiński: (1.1) купа ż; (1.2) купа ż; (1.3) купа ż
• wilamowski: (1.2) heffa m, hefa m

źródła:

kupa (język czeski)

kupa (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sterta, stos

(1.2) mnóstwo, kupa, masa

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kupa	kupy
dopełniacz	kupy	kup
celownik	kupě	kupám
biernik	kupu	kupy
wołacz	kupo	kupy
miejscownik	kupě	kupách
narzędnik	kupou	kupami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) hromada, kopec, kopa

(1.2) hromada, spousta, kopa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kupa (język dolnołużycki)

kupa (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wyspa

odmiana:

(1.1) lp kup|a, ~y, ~je, ~u, ~u, ~je; du ~je, ~owu, ~oma, ~je, ~oma, ~oma; lm ~y, ~ow, ~am, ~y, ~ami, ~ach

przykłady:

(1.1) Islandska jo kraj a kupa w pódpołnocnym Atlantiskem ocanje. → Islandia jest krajem i wyspą na północnym Oceanie Atlantyckim.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kupa (język górnołużycki)

kupa (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wyspa

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Jutrowna kupa → Wyspa Wielkanocna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kupa (język szwedzki)

kupa (1.1)

kupa (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) klosz

(1.2) ul

(1.3) miseczka (stanika)

odmiana:

en kupa, kupan, kupor, kuporna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kupa (język węgierski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) puchar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) serleg

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: