tumulus (język polski)

tumulus (1.1)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archeol. kopiec ziemny usypany nad grobowcem
odmiana:
(1.1) lp tumulus; lm tumuli
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kurhan
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) kopiec
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. tumulus
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

tumulus (język angielski)

tumulus (1.1)
wymowa:
bryt. IPA: /ˈtjuːmjələs/
amer. IPA: /ˈtuːmjələs/
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kurhan, tumulus
odmiana:
(1.1) lp tumulus; lm tumuli
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

tumulus (język francuski)

tumulus (1.1)
wymowa:
IPA: [tymylys]
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kurhan, tumulus[1]
odmiana:
(1.1) lp tumulus; lm tumuli
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. tumulus
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Anna Jedlińska, Ludwik Szwykowski, Jerzy Tomalak, Kieszonkowy słownik francusko-polski, polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2004, ISBN 83-214-0938-5.

tumulus (język łaciński)

tumulus (1.1)
tumulus (1.2)
tumulus (1.3) libri
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pagórek, kopiec[1]
(1.2) mogiła, grób, grobowiec, kurhan[1]
(1.3) stos, sterta[1]
odmiana:
(1.1-3) tumulus, tumuli (deklinacja II)
przykłady:
(1.1) Planities erat magna et in ea tumulus terrenus satis grandis (…) Legionem Caesar, quam equis devexerat, passibus CC ab eo tumulo constituit.[2] → Była ogromna równina, a na niej kopiec ziemny całkiem pokaźny (…) Cezar ustawił legion, który był przetransportował (ze sobą) konno, 200 kroków od tego pagórka.
(1.2) Corpus non igni abolitum, ut Romanus mos, sed regum externorum consuetudine differtum odoribus conditur tumuloque Iuliorum infertur.[3] → Ciało (Poppei) nie zostało strawione przez ogień zgodnie z rzymskim obyczajem, ale podług obcego obrządku (Poppei) wypchane zostało wonnościami, zabalsamowane i pogrzebane w grobowcu Juliuszy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tumor m
czas. tumefacio, tumeo, tumesco, tumulo
przym. tumidus, tumulosus
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 Hasło „tumulus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 625.
  2. ↑ Gajusz Juliusz Cezar: De bello Gallico (O wojnie galijskiej), księga I, rozdz. 43
  3. ↑ Tacyt: Roczniki (Annales), 16. 6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.