externus (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zewnętrzny[1]
(1.2) cudzy, obcy[1]
(1.3) obcy, cudzoziemski, zagraniczny[1]

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) cudzoziemiec[1]
odmiana:
(1.1-3) extern|us, ~a, ~um
(2.1) extern|us, ~i (deklinacja II)
przykłady:
(1.3) Corpus non igni abolitum, ut Romanus mos, sed regum externorum consuetudine differtum odoribus conditur tumuloque Iuliorum infertur.[2] → Ciało (Poppei) nie zostało strawione przez ogień zgodnie z rzymskim obyczajem, ale podług obcego obrządku (Poppei) wypchane zostało wonnościami, zabalsamowane i pogrzebane w grobowcu Juliuszy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-3) exter, extraneus, alienus
(1.1) adventicius, exterior
(1.3) peregrinus, adventicius
(2.1) exter m, alienigena m, peregrinus m
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. exter m
przym. exter
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 Hasło „externus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 271.
  2. ↑ Tacyt: Roczniki (Annales), 16. 6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.