magnus (język łaciński)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) duży, wielki
- odmiana:
- (1.1) magnus, ~a, ~um; st. wyższy maior; st. najwyższy maximus (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik magnus magna magnum magnī magnae magna dopełniacz magnī magnae magnī magnōrum magnārum magnōrum celownik magnō magnae magnō magnīs biernik magnum magnam magnum magnōs magnās magna ablatyw magnō magnā magnō magnīs wołacz magne magna magnum magnī magnae magna stopień wyższy maior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik maior maius maiōrēs maiōra dopełniacz maiōris maiōrum celownik maiōrī maiōribus biernik maiōrem maius maiōrēs maiōra ablatyw maiōre maiōribus wołacz maior maius maiōrēs maiōra stopień najwyższy maximus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik maximus maxima maximum maximī maximae maxima dopełniacz maximī maximae maximī maximōrum maximārum maximōrum celownik maximō maximae maximō maximīs biernik maximum maximam maximum maximōs maximās maxima ablatyw maximō maximā maximō maximīs wołacz maxime maxima maximum maximī maximae maxima - przykłady:
- (1.1) Ruthenia maxima civitas mundi est. → Rosja jest największym państwem świata.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.