spokojność (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. daw. poczucie bezpieczeństwa[1], brak obaw, lęków[2]
(1.2) przest. opanowanie, równowaga wewnętrzna[2]
(1.3) przest. życie bez wojny, pokojowe warunki życia[2]
(1.4) przest. zacisze, ustronność, cisza, milczenie[2]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
(1.1) spokojność + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) niespokojność
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spokojny, spokój m, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
związki frazeologiczne:
wyprosić się na spokojność / wyjść na spokojność
etymologia:
pol. spokojny + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spokojność” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
  2. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spokojność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.