spokojnica (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. kobieta spokojna, łagodna^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	spokojnica	spokojnice
dopełniacz	spokojnicy	spokojnic
celownik	spokojnicy	spokojnicom
biernik	spokojnicę	spokojnice
narzędnik	spokojnicą	spokojnicami
miejscownik	spokojnicy	spokojnicach
wołacz	spokojnico	spokojnice

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) niespokojnica

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m

czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.

przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno

przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco

wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko

partyk. spoko, spoczko

ims. uspokojony, uspokajający

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. spokojny + -ica

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: spokojnik

źródła: