uspokoicielka (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. kobieta, która uspokaja[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik uspokoicielka uspokoicielki dopełniacz uspokoicielki uspokoicielek celownik uspokoicielce uspokoicielkom biernik uspokoicielkę uspokoicielki narzędnik uspokoicielką uspokoicielkami miejscownik uspokoicielce uspokoicielkach wołacz uspokoicielko uspokoicielki - przykłady:
- (1.1) Oczy zaszły mu bielmem, lecz nogi kopały jeszcze czas jakiś ziemię, póki największa ludzka uspokoicielka, śmierć, nie pokryła mu nocą głowy i nie uspokoiła go na zawsze[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m
- czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
- przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
- przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
- wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
- partyk. spoko, spoczko
- ims. uspokojony, uspokajający
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, red. Aleksander Zdanowicz i in., M. Orgelbrand, Wilno 1861. - ↑ Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy, 1900
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.