zaspokajanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌzaspɔkaˈjä̃ɲɛ], AS: [zaspokai ̯ä̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od zaspokajać[1]
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik zaspokajanie dopełniacz zaspokajania celownik zaspokajaniu biernik zaspokajanie narzędnik zaspokajaniem miejscownik zaspokajaniu wołacz zaspokajanie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zaspokajanie (kogoś) potrzeb
- synonimy:
- (1.1) spełnianie
- antonimy:
- (1.1) niezaspokajanie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajacz m
- czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
- przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
- przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
- wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
- partyk. spoko, spoczko
- ims. uspokojony, uspokajający
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- Częsty błąd: „zaspakajanie”[2].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „zaspokajanie” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Jak piszemy: zaspokajać czy zaspakajać?, Ortograf.pl
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.