uspokajanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌuspɔkaˈjä̃ɲɛ], AS: [uspokai ̯ä̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od uspokajać^[1]

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	uspokajanie
dopełniacz	uspokajania
celownik	uspokajaniu
biernik	uspokajanie
narzędnik	uspokajaniem
miejscownik	uspokajaniu
wołacz	uspokajanie

przykłady:

(1.1) Co działa na płaczące maluchy? Niektóre sposoby ich uspokajania i usypiania są co najmniej dziwne…^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) nieuspokajanie, denerwowanie, gniewanie, złoszczenie, pot. wkurzanie, wnerwianie, wulg. wkurwianie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m

czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.

przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno

przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco

wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko

partyk. spoko, spoczko

ims. uspokojony, uspokajający

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) успокояване n

źródła: