uspokajający (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
imiesłów przymiotnikowy czynny
- (1.1) taki, który uspokaja[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik uspokajający uspokajająca uspokajające uspokajający uspokajające dopełniacz uspokajającego uspokajającej uspokajającego uspokajających celownik uspokajającemu uspokajającej uspokajającemu uspokajającym biernik uspokajającego uspokajający uspokajającą uspokajające uspokajających uspokajające narzędnik uspokajającym uspokajającą uspokajającym uspokajającymi miejscownik uspokajającym uspokajającej uspokajającym uspokajających wołacz uspokajający uspokajająca uspokajające uspokajający uspokajające - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) tabletka, muzyka uspokajająca • środek, lek uspokajający
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m
- czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
- przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, spokojniuchny, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
- przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
- wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
- partyk. spoko, spoczko
- ims. uspokojony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. uspokajać + -ący
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) soothing, tranquillizing, tranquillising
- duński: (1.1) beroligende
- źródła:
- ↑
Hasło „uspokajający” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.