niespokojnica (język polski)
niespokojnica (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. kobieta niespokojna, kłótliwa[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik niespokojnica niespokojnice dopełniacz niespokojnicy niespokojnic celownik niespokojnicy niespokojnicom biernik niespokojnicę niespokojnice narzędnik niespokojnicą niespokojnicami miejscownik niespokojnicy niespokojnicach wołacz niespokojnico niespokojnice - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) spokojnica
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. niespokojność ż, niespokojenie n, niespokojnik m, niespokojniczek m, niespokojnicki m, niespokojniczka ż, niespokojnicka ż, nieuspokojenie n, nieuspokajanie n, niezaspokojenie n, niezaspokajanie n, uniespokojenie n
- czas. niespokoić ndk., uniespokoić dk.
- przym. niespokojny
- przysł. niespokojnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. nie- + spokojnica
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: niespokojnik
- francuski: (1.1) querelleuse ż, femme d’un esprit inquiet
- niemiecki: (1.1) Zänterin ż, unruhiges Weib n
- źródła:
- ↑
Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Lwów 1854–1860.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.