unruhig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈʊnʀuːɪç]

​ ​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niespokojny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der unruhige ein unruhiger unruhiger	die unruhige eine unruhige unruhige	das unruhige ein unruhiges unruhiges	die unruhigen unruhigen unruhige
Gen.	słaba mieszana mocna	des unruhigen eines unruhigen unruhigen	der unruhigen einer unruhigen unruhiger	des unruhigen eines unruhigen unruhigen	der unruhigen unruhigen unruhiger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem unruhigen einem unruhigen unruhigem	der unruhigen einer unruhigen unruhiger	dem unruhigen einem unruhigen unruhigem	den unruhigen unruhigen unruhigen
Akk.	słaba mieszana mocna	den unruhigen einen unruhigen unruhigen	die unruhige eine unruhige unruhige	das unruhige ein unruhiges unruhiges	die unruhigen unruhigen unruhige

przykłady:

(1.1) Der Hund ist unruhig, denn er will Gassi gehen. → Pies jest niespokojny, ponieważ chce iść na spacer.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Unruhe ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: