niespokojnik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. człowiek niespokojny[1], powodujący zamęt, niepokój[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik niespokojnik niespokojnicy dopełniacz niespokojnika niespokojników celownik niespokojnikowi niespokojnikom biernik niespokojnika niespokojników narzędnik niespokojnikiem niespokojnikami miejscownik niespokojniku niespokojnikach wołacz niespokojniku niespokojnicy depr. M. i W. lm: (te) niespokojniki - przykłady:
- (1.1) Patrz, co twój buhaj robi! Popędza mi krowy / jako pan niespokojnik i byk jest takowy[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) awanturnik, buntownik, niezgodnik, daw. warchoł, nagabacz, zamieszacz, zwadliwy, zwajca
- antonimy:
- (1.1) spokojnik
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. niespokojność ż, niespokojenie n, niespokojniczek m, niespokojnicki m, niespokojnica ż, niespokojniczka ż, niespokojnicka ż, nieuspokojenie n, nieuspokajanie n, niezaspokojenie n, niezaspokajanie n, uniespokojenie n
- czas. niespokoić ndk., uniespokoić dk.
- przym. niespokojny
- przysł. niespokojnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. nie- + spokojnik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) brouillon m, remuant m, mauvaise tête ż, querelleur m, esprit inquiet m
- niemiecki: (1.1) Unruhestifter m, Zänter m, unruhiger Kopf m
- rosyjski: (1.1) гомоза, гомоюнъ, блажный, безкокойный
- źródła:
- ↑
Hasło „niespokojnik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „niespokojnik” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
- ↑ Jan Gawiński, Sielanki z gajem zielonym
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.