warchoł (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvarxɔw], AS: [varχou̯]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba łamiąca prawo, niepodporządkowująca się władzy, wywołująca kłótnie i zamęt swoją samowolą[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik warchoł warchoły dopełniacz warchoła warchołów celownik warchołowi warchołom biernik warchoła warchołów narzędnik warchołem warchołami miejscownik warchole warchołach wołacz warchole warchoły ndepr. M. i W. lm: (ci) warchołowie[2] - przykłady:
- (1.1) W dobie zaborów za naganne uznano także zbyt łagodne traktowanie zdrajców czy warchołów, którzy stawali na czele buntów przeciwko monarsze[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) awanturnik, rozrabiaka, rozrabiacz; przest. hałaburda
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. warcholstwo n
- czas. warcholić ndk.
- przym. warcholski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- duński: (1.1) kværulant w
- francuski: (1.1) fomentateur, m aventurier m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Hasło „warchoł” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Silva rerum historicarum, Janusz Tazbir, 2002 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.