na czele (język polski)

wymowa:

IPA: [na‿ˈʧ̑ɛlɛ], AS: [na‿čele], zjawiska fonetyczne: zestr. akc.

​

znaczenia:

fraza przyimkowa

(1.1) na początku czegoś, z przodu czegoś

fraza przysłówkowa

(2.1) na początku, z przodu, na przodzie / na przedzie

(2.2) pod czyimś przewodnictwem, zarządem

odmiana:

(1-2) nieodm.

przykłady:

(1.1) Na czele pochodu szedł pierwszy sekretarz.

(2.1) Na czele szedł pierwszy sekretarz.

(2.2) Nad wszystkim czuwało Biuro Polityczne Komitetu Centralnego z pierwszym sekretarzem na czele.

składnia:

(1.1) na czele + D.

(2.2) z + N. na czele

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. naczelnik mos, naczelniczka ż, naczelnictwo n, naczelnikostwo n, naczelny mos, naczelna ż

przym. naczelny

przysł. naczelnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(2.2) Prawidłowa konstrukcja to „z kimś na czele”, natomiast wyrażenie „na czele z kimś” jest niepoprawne.^[1]

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ahead of; (2.1) ahead
• esperanto: (1.1) en la fronto; (2.1) fronte
• hiszpański: (1.1) al frente de; (2.1) al frente
• jidysz: (1.1) פֿאָרויס (forojs)
• rosyjski: (1.1) впереди́; (2.1) внача́ле, в начале; (2.2) во главе́
• szwedzki: (1.1) i spetsen för, i täten av; (2.1) i spetsen, i täten, först, framför, före; (2.2) i spetsen

źródła: