naczelnikostwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) piastowanie pozycji naczelnika

(1.2) naczelnik i jego żona

odmiana:

przykłady:

(1.1) Podczas rewolucji, podczas naczelnikostwa Tadeusza Kościuszki, znajdował się w Berlinie^[1].

(1.2) Ale mama znowu zrobiła mi scenę, i od tej pory zerwaliśmy stosunki z naczelnikostwem^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. naczelnik m, naczelny mos

przym. naczelny

przyim. na czele

przysł. na czele

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: