kłótliwy (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kwuˈtlʲivɨ], AS: [ku̯utlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) skłonny do kłótni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik kłótliwy kłótliwa kłótliwe kłótliwi kłótliwe dopełniacz kłótliwego kłótliwej kłótliwego kłótliwych celownik kłótliwemu kłótliwej kłótliwemu kłótliwym biernik kłótliwego kłótliwy kłótliwą kłótliwe kłótliwych kłótliwe narzędnik kłótliwym kłótliwą kłótliwym kłótliwymi miejscownik kłótliwym kłótliwej kłótliwym kłótliwych wołacz kłótliwy kłótliwa kłótliwe kłótliwi kłótliwe - przykłady:
- (1.1) On jest osobą niezwykle kłótliwą, bardzo trudno się z nim dogadać.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kłótliwa osoba • kłótliwy charakter
- synonimy:
- (1.1) swarliwy
- antonimy:
- (1.1) zgodny, pot. spolegliwy
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kłótliwość ż, kłótnia ż, kłótnik m, kłótnica ż, skłócenie n, pokłócenie n
- czas. kłócić ndk., pokłócić dk., skłócić dk.
- przysł. kłótliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) quarrelsome, cantankerous
- arumuński: (1.1) ngãrnjaric[1]
- francuski: (1.1) hargneux
- hindi: (1.1) झगड़ालू (jhagaṛālū)
- romániço: (1.1) dìsputema
- rosyjski: (1.1) сварливый
- włoski: (1.1) litigioso, malmostoso
- źródła:
- ↑ Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 27.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.