spolegliwy (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌspɔlɛɡˈlʲivɨ], AS: [spoleglʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) godny zaufania; taki, na którym można polegać
(1.2) pot. skłonny do kompromisu, uległy[1][2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Pan Tomasz zawsze był spolegliwym i miłym nauczycielem.
(1.2) Kryśka jest zbyt spolegliwa wobec koleżanek z pracy, daje sobie wciskać ich robotę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pewny, zaufany, niezawodny, przyzwoity, rzetelny, słowny
(1.2) zgodny, kompromisowy, uległy, ustępliwy, ugodowy
antonimy:
(1.2) bezkompromisowy, nieustępliwy, kłótliwy, swarliwy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spolegliwość ż
przysł. spolegliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. polegać lub czes. spolehlivý[1]
uwagi:
(1.2) użycie słowa „spolegliwy” w tym znaczeniu jest przez część językoznawców uważane za błędne, jednak nowsze słowniki zaakceptowały tę zmianę znaczeniową[1], choć słowo użyte w tym znaczeniu uważane jest za potoczne[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „spolegliwy” w: Poradnia językowa PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.