spolegliwość (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌspɔlɛɡˈlʲivɔɕʨ̑], AS: [spoleglʹivość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co jest spolegliwe; cecha tego, kto jest spolegliwy i na kim można polegać; zob. też spolegliwość w Wikipedii
- (1.2) pot. cecha kogoś, kto łatwo ustępuje i podporządkowuje się innym
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik spolegliwość spolegliwości dopełniacz spolegliwości spolegliwości celownik spolegliwości spolegliwościom biernik spolegliwość spolegliwości narzędnik spolegliwością spolegliwościami miejscownik spolegliwości spolegliwościach wołacz spolegliwości spolegliwości - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) niezawodność, przyzwoitość, rzetelność, słowność
- (1.2) kompromisowość, ustępliwość, uległość, ugodowość
- antonimy:
- (1.2) bezkompromisowość, nieustępliwość
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) troskliwość, opiekuńczość, altruizm
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. polegać ndk.
- przym. spolegliwy
- przysł. spolegliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) spolehlivost ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.