opiekuńczość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co opiekuńcze; cecha tych, którzy są opiekuńczy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	opiekuńczość	opiekuńczości
dopełniacz	opiekuńczości	opiekuńczości
celownik	opiekuńczości	opiekuńczościom
biernik	opiekuńczość	opiekuńczości
narzędnik	opiekuńczością	opiekuńczościami
miejscownik	opiekuńczości	opiekuńczościach
wołacz	opiekuńczości	opiekuńczości

przykłady:

(1.1) Opiekuńczość państwa okresu międzywojennego dotyczyła kontroli nierówności społecznych i empirycznego rozstrzygania napięć.^[1]

(1.1) Mężczyzna – mówię o prawdziwych mężczyznach, a nie o zapitych bydlakach – nastawiony winien być, i to też jest atawizm, na ochronę kobiety, na opiekuńczość. Opiekuńczość kobiety wyraża się w dyktowaniu: ona wie lepiej, co dla jej chłopa jest dobre, co powinien jeść, jak się ubierać, nawet co czytać, modeluje go na swój sposób.^[2]

składnia:

(1.1) opiekuńczość + D. • opiekuńczość wobec + D.

kolokacje:

(1.1) ojcowska / matczyna / siostrzana / braterska / kobieca / męska opiekuńczość • opiekuńczość państwa / instytucji

synonimy:

(1.1) troskliwość, dbałość

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) nadopiekuńczość

wyrazy pokrewne:

rzecz. opieka ż, opiekun m, opiekunka ż, opiekuństwo n, opiekowanie n, zaopiekowanie n, nadopiekuńczość ż, podopieczny m, podopieczna ż

czas. opiekować się ndk., zaopiekować się dk.

przym. opiekuńczy, nadopiekuńczy

przysł. opiekuńczo, nadopiekuńczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. opiekuńczy + -ość

uwagi:

Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego^[3]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego^[4]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

źródła: