pieprzyć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈpʲjɛpʃɨʨ̑], AS: [pʹi ̯epšyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.i  j 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) dodawać pieprzu do jedzenia
(1.2) pot. mówić bzdury, kłamać[1]
(1.3) pot. pogardzać kimś lub czymś, lekceważyć kogoś[1]
(1.4) wulg. pot. uprawiać seks

czasownik zwrotny niedokonany pieprzyć się (dk. brak)

(2.1) posp. przestawać pracować w sposób prawidłowy
(2.2) posp. robić coś przesadnie długo, mozolnie, drobiazgowo
(2.3) posp. o myślach, wspomnieniach itp.: mylić się
(2.4) wulg. uprawiać seks
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIb
(2.1-4) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Nie pieprz już tej zupy, jest za ostra.
(1.2) Co ty mi tu pieprzysz, przecież widać, że to nieprawda!
(1.3) Pieprzę robotę i jadę do Anglii, traktują mnie tu jak szmatę i do tego płacą gówniane grosze.
(1.3) Pieprz się, nic ci nie zapłacę za ten szajs.
(1.4) Wiesz, że Tomek pieprzył żonę szefa?!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) pierniczyć
(1.2-4) wulg. pierdolić
(2.2) pot. cackać się; wulg. pierdolić się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dopieprzać ndk., dopieprzyć dk., napieprzać ndk.,napieprzyć dk., odpieprzać ndk., odpieprzyćdk., opieprzać ndk., opieprzyć dk., pieprznąć dk., podpieprzać ndk., podpieprzyć dk., popieprzyć dk., przypieprzać ndk., przypieprzyć dk., rozpieprzać ndk., rozpieprzyć dk., spieprzać ndk., spieprzyć dk., upieprzać ndk., upieprzyć dk., wpieprzać ndk., wpieprzyć dk., wypieprzać ndk., wypieprzyć dk., zapieprzać ndk., zapieprzyć dk.
rzecz. pieprz m, pieprzyk m, pieprzniczka ż, pieprzenie n, pieprznięcie n
przym. pieprznięty, pieprzony
związki frazeologiczne:
nie pieprz, Pietrze, pieprzem wieprza • pieprzyć głupoty • pieprzyć głodne kawałki • pieprz się
etymologia:
uwagi:
(1) słowo pieprzyć jest słowem bardzo „uniwersalnym”; dodając odpowiednie przedrostki można utworzyć formy pochodne, zastępujące wiele innych czasowników
(1) słowo pierdolić jest bardziej dosadne niż „pieprzyć”
tłumaczenia:
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pierdolić
źródła:
  1. 1 2 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 228.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.