pieprz (język polski)
pieprz (1.1)
pieprz (1.2)
.jpg.webp)
mielony pieprz (1.2)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) bot. roślina zielna lub krzew z rodziny pieprzowatych; zob. też pieprz w Wikipedii
- (1.2) kulin. spoż. przyprawa otrzymywana z nasion pieprzu (1.1)
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) 2. os. lp rozk. od: pieprzyć
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pieprz pieprze dopełniacz pieprzu pieprzy celownik pieprzowi pieprzom biernik pieprz pieprze narzędnik pieprzem pieprzami miejscownik pieprzu pieprzach wołacz pieprzu pieprze - przykłady:
- (1.1) Pieprz to roślina z rodziny pieprzowatych.
- (1.2) Na końcu wbić surowe jajko, dodać pieprz i sól.
- (2.1) Piotrze, nie pieprz tyle tej zupy!
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) pieprz biały / czarny / czerwony / zielony / ziołowy • pieprz w ziarnach / mielony • młynek do pieprzu
- synonimy:
- (1.2) reg. śl. fefer
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) przyprawa
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pieprzniczka ż, pieprzówka ż, pieprznik m, pieprzowiec mrz, pieprzenie n, pieprznięcie n, spieprzenie n
- zdrobn. pieprzyk m
- czas. opieprzać, pieprzyć ndk., spieprzyć dk., pieprznąć dk.
- przym. pieprzowy, pieprzny, pierny, pieprznięty, pieprzony
- przysł. pieprznie
- związki frazeologiczne:
- gdzie pieprz rośnie • znać się jak kura na pieprzu
- etymologia:
- prasł. *pьpьrь < łac. piper[1] albo niem.[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- abenaki: (1.1) tipwabel
- albański: (1.1) piper m; (1.2) piper m
- angielski: (1.1) pepper, black pepper; (1.2) pepper, black pepper
- arabski: (1) فلفل
- baskijski: (1.1) piperbeltz; (1.2) piperbeltz
- białoruski: (1.1) перац m; (1.2) перац m
- bośniacki: (1.2) biber
- chorwacki: (1.2) papar m
- czeski: (1.1) pepřovník m; (1.2) pepř m
- dolnołużycki: (1.2) pjepjeŕ m
- duński: (1.1) peber w; (1.2) peber n
- esperanto: (1.1) piprujo, piprarbeto; (1.2) pipro
- fiński: (1.2) pippuri
- francuski: (1.1) poivrier m; (1.2) poivre m
- górnołużycki: (1.2) popjer m
- grenlandzki: (1.2) qasilitsoq
- hiri motu: (1.1) pepa; (1.2) pepa
- hiszpański: (1.1) pimentero m; (1.2) pimienta ż
- islandzki: (1.2) pipar m
- japoński: (1.2) 胡椒 (こしょう, koshō)
- jidysz: (1.1) פֿעפֿער m (fefer); (1.2) פֿעפֿער m (fefer)
- kaszubski: (1.2) pieprz m
- kataloński: (1.2) pebre m
- kirgiski: (1.2) мурч
- koreański: (1.2) 후추 (huch’u)
- niemiecki: (1.2) Pfeffer m
- nowogrecki: (1.1) πιπεριά ż; (1.2) πιπέρι n
- ormiański: (1.1) պղպեղ
- rosyjski: (1.2) перец m
- rumuński: (1.1) piper m; (1.2) piper m
- serbski: (1.2) бибер
- szwedzki: (1.1) pepparväxt; (1.2) peppar
- tajski: (1.1) เปปเปอร์
- turecki: (1.2) biber
- tybetański: (1.1) གཡེར་མ
- ukraiński: (1.1) перець m; (1.2) перець m
- uzbecki: (1.2) murch
- węgierski: (1.2) bors
- wilamowski: (1.1) wjycc ż, wiyc ż, wjyc ż; (1.2) wjycc ż, wiyc ż, wjyc ż
- włoski: (1.2) pepe m
- wolof: (1.1) poobar
- źródła:
pieprz (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) kulin. pieprz
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.