pierny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpʲjɛrnɨ], AS: [pʹi ̯erny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) przest. ostry, mocno przyprawiony pieprzem[1][2]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pieprzny, pikantny, przest. pierzny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. pierno
- rzecz. piernik
- zob. pieprz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od st.pol. pierzny < st.pol. pierz < *ppierz < prasł. *pьpьrь; źródłosłów dla pol. piernik[3]
- uwagi:
- (1.1) spotyka się jeszcze w dialektach[2]
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Mały słownik zaginionej polszczyzny; red. Felicja Wysocka; Kraków 2003; ISBN 83-89425-20-3
- 1 2 hasło pieprzny, w: Słownik etymologiczny języka polskiego; Wiesław Boryś; Kraków 2005; ISBN 83-08-03648-1
- ↑
Hasło „piernik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 155.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.