komuna (język polski)

wymowa:
IPA: [kɔ̃ˈmũna], AS: [kõmũna], zjawiska fonetyczne: nazal. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wspólnota ludzi żyjących razem w oparciu o dzielenie się pracą i własnością; zob. też komuna w Wikipedii
(1.2) pot. pejor. komunizm, socjalizm
(1.3) pot. pejor. komuniści
odmiana:
(1.1)
(1.2-3)
przykłady:
(1.1) Hippisi nie chcieli zakładać rodzin, bo woleli żyć w komunach.
(1.2) Kiedyś stali godzinami w kolejce po mięso, bo tak chciała komuna, dziś opychają się hamburgerami, bo tego chce amerykański koncern[1].
(1.2) Za komuny nic nie było, a wszystko było; teraz wszystko jest, a nic nie ma[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) Komuna Paryska
(1.2) za komuny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wspólnota
hiponimy:
(1.1) squat, kibuc
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. komunizm m, komunista m, komunistka ż, komunia ż, komunizowanie n, komunistyczność ż, komunard m, komunizacja ż
przym. komunistyczny, komunalny, komunijny, komunistycznie
czas. komunizować, zdekomunizować
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. commune < łac. communis → wspólny, zwykły, powszechny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Polityka, nr 23, Warszawa, 1995 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Arnold Boczek w serialu „Świat według Kiepskich”

komuna (język baskijski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) komuna[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

komuna (esperanto)

morfologia:
komun•a
wymowa:
​ ​
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wspólny, ogólny
(1.2) potoczny
(1.3) nagminny
(1.4) zool. zwyczajny
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Do mi alpinglis ĝin al tabulo en la komuna kafumejo.[1] → Więc przypiąłem go na tablicy we wspólnej kawiarence.
(1.1) Ĉiuj multnaciaj ŝtatoj en la historio havis komunan lingvon, apud la lokaj lingvoj, sed tiam temis pri imperioj, kie la lingvo de la kortego aŭ de la dominanta popolo estis trudita al la ceteraj popoloj. → Każde wielonarodowe państwo w historii miało wspólny język obok języków lokalnych, ale to dotyczyło imperiów, gdzie język dworu lub dominującego ludu, był narzucony pozostałym ludom.
składnia:
kolokacje:
(1.4) komuna arĝentmevo • komuna aŭko • komuna buteo • komuna fazano • komuna fuliko • komuna hematopo • komuna himantopo • komuna koturno • komuna molanaso • komuna nizo • komuna ridmevo • komuna serpentaglo • komuna turfalko
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. komuno, komunumo
przysł. komune
związki frazeologiczne:
azenon komunan oni batas plej multe • malfeliĉo komuna estas malpli premanta • sango komuna reciproke sin altiras
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ T. Steele "Kvazaŭ ĉio dependus de mi", Vlaamse Esperantobond v.z.w., 2009, s. 273
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.