idiota (język polski)

wymowa:

IPA: [iˈdʲjɔta], AS: [idʹi ̯ota], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński^[1]

(1.1) pot. pejor. człowiek głupi, tępak

(1.2) przest. med. człowiek upośledzony umysłowo w stopniu znacznym

odmiana:

(1.1-2) w rodzaju męskim

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiota	idioci
dopełniacz	idioty	idiotów
celownik	idiocie	idiotom
biernik	idiotę	idiotów
narzędnik	idiotą	idiotami
miejscownik	idiocie	idiotach
wołacz	idioto	idioci
depr. M. i W. lm: (te) idioty

w rodzaju żeńskim

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiota	idioty
dopełniacz	idioty	idiotów
celownik	idiocie	idiotom
biernik	idiotę	idioty
narzędnik	idiotą	idiotami
miejscownik	idiocie	idiotach
wołacz	idioto	idioty

przykłady:

(1.1) Ten idiota myśli, że skoro są jego urodziny, to może jeździć po pijanemu po mieście!

(1.2) Jako idiotę dawniej klasyfikowano człowieka z IQ w przedziale: 20-34.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) baran, bałwan, bęcwał, głupiec, głupek, cymbał, debil, dureń, imbecyl, jełop, kretyn, matoł, młotek, tępak, tuman, osioł, palant, przygłup, psychol, porąbaniec, półgłówek, barania / kapuściana głowa, zakuta pała

(1.2) mente captus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiotyczność ż, idiotyzm m, idioctwo n, idiocenie n, zidiocenie n

forma żeńska idiotka ż

czas. idiocieć ndk., zidiocieć dk.

przym. idiotyczny, zidiociały

przysł. idiotycznie

związki frazeologiczne:

pożyteczny idiota / użyteczny idiota • idiota do kwadratu

etymologia:

franc. idiot < łac. idiota < gr. ἰδιώτης (idiṓtēs)^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) idiot, dork; (1.2) idiot
• arabski: (1.1) أحمق
• białoruski: (1.1) ідыёт m; (1.2) ідыёт m
• bułgarski: (1.1) идиот m; (1.2) идиот m
• duński: (1.1) idiot w; (1.2) idiot w
• esperanto: (1.1) idioto, stultulo
• hebrajski: (1.1) אידיוט m (idiot)
• interlingua: (1.1) idiota
• islandzki: (1.1) þorskur m, kálfur m
• japoński: (1.1) 莫迦
• jidysz: (1.1) אידיאָט m (idjot), נאַר m (nar), שמאָק m (szmok), דאָס m (dos), חכם m (chochem)
• kaszubski: (1.1) lelek m, głëpc m
• niemiecki: (1.1) Idiot m
• rosyjski: (1.1) идиот m, дурак m; (1.2) идиот m
• szwedzki: (1.1) idiot w
• turecki: (1.1) salak
• ukraiński: (1.1) ідіот m; (1.2) ідіот m
• wilamowski: (1.1) nöer
• włoski: (1.1) idiota m; (1.2) idiota m

źródła:

idiota (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) idiota^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiozia

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

idiota (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [i.'ðjo.ta]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) głupi, tępy, niedorozwinięty

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(2.1) idiota, idiotka

odmiana:

(1) (2) lp idiota m/ż; lm idiotas m/ż

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1) (2) imbécil, tonto, bobo, majadero

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. idiotizar

rzecz. idiotez, idiotismo, idiocia

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. idiōta < gr. ἰδιώτης (idiṓtēs)

uwagi:

źródła:

idiota (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) idiota

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

idiota (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pejor. idiota

odmiana:

(1.1) idiōta, idiōtae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiōta	idiōtae
dopełniacz	idiōtae	idiōtārum
celownik	idiōtae	idiōtīs
biernik	idiōtam	idiōtās
ablatyw	idiōtā	idiōtīs
wołacz	idiōta	idiōtae

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od gr. ἰδιώτης (idiotes) → osoba powstrzymująca się od angażowania w sprawy polityczne^[1]

źródłosłów dla pol. idiota, ang. idiot, st.franc. idiot, franc. idiot, hiszp. idiota, port. idiota, rum. idiot, wł. idiota

uwagi:

źródła:

idiota (język portugalski)

wymowa:

​ ​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) idiotyczny

rzeczownik, rodzaj męski/żeński

(2.1) idiota

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz portugalski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

idiota (język włoski)

wymowa:

IPA: /i.ˈdjɔ.ta/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pot. idiotyczny, bezsensowny, głupkowaty

(1.2) med. niedorozwinięty umysłowo

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) pot. idiota

(2.2) med. idiota

rzeczownik, rodzaj żeński

(3.1) pot. idiotka

(3.2) med. idiotka

odmiana:

(1) lp idiota m ż; lm idioti m, idiote ż

(2) lp idiota; lm idioti

(3) lp idiota; lm idiote

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) stupido, cretino, sciocco, scemo, stolto, imbecille, rimbambito, ignorante, rozzo, beota, ebete

(1.2) deficiente, minorato, subnormale

antonimy:

(1.1) intelligente, furbo, acuto, accorto, avveduto

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiotismo m, idiozia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. idiōta < gr. ἰδιώτης

uwagi:

źródła: