debil (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdɛbʲil], AS: [debʹil], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. med. osoba upośledzona umysłowo w stopniu lekkim; zob. też debilizm w Wikipedii

(1.2) pot. obraź. osoba mało inteligentna

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	debil	debile
dopełniacz	debila	debili / debilów[1]
celownik	debilowi	debilom
biernik	debila	debili / debilów
narzędnik	debilem	debilami
miejscownik	debilu	debilach
wołacz	debilu	debile

przykłady:

(1.1) We współczesnej terminologii naukowej nie używa się określenia „debil” w stosunku do osoby niepełnosprawnej intelektualnie.

(1.2) Co za debil to pisał?!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) kretyn, idiota, imbecyl

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. debilizm m, debilność ż

forma żeńska debilka ż

przym. debilny, debilowaty, debilski

związki frazeologiczne:

czoło debila

etymologia:

(1.1) niem. debiler Mensch < łac. debilis^[2] = 'ułomny, słaby'

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) moron
• białoruski: (1.1) дэбіл m
• duński: (1.1) debil w
• francuski: (1.1) débile m; (1.2) débile m
• hebrajski: (1.1) דביל m; (1.2) דביל m (debil)
• hiszpański: (1.1) retrasado m, discapacitado m mental; (1.2) retrasado m
• jidysz: (1.2) שמאָק m (szmok)
• nowogrecki: (1.1) καθυστερημένος m, διανοητικά καθυστερημένος m; (1.2) καθυστερημένος m, ηλίθιος m
• rosyjski: (1.1) дебил m; (1.2) дебил m
• słowacki: (1.1) debil m; (1.2) debil m
• ukraiński: (1.1) дебіл m; (1.2) дебіл m
• włoski: (1.2) imbecille m, cretino m, stupido m, deficiente m, babbeo m, idiota m, ritardato m, mongoloide m

źródła:

debil (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) debil

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	debil	debilové
dopełniacz	debila	debilů
celownik	debilovi / debilu	debilům
biernik	debila	debily
wołacz	debile	debilové
miejscownik	debilovi / debilu	debilech
narzędnik	debilem	debily

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. debilní

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

debil (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [deˈbiːl]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) debilny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der debile ein debiler debiler	die debile eine debile debile	das debile ein debiles debiles	die debilen debilen debile
Gen.	słaba mieszana mocna	des debilen eines debilen debilen	der debilen einer debilen debiler	des debilen eines debilen debilen	der debilen debilen debiler
Dat.	słaba mieszana mocna	dem debilen einem debilen debilem	der debilen einer debilen debiler	dem debilen einem debilen debilem	den debilen debilen debilen
Akk.	słaba mieszana mocna	den debilen einen debilen debilen	die debile eine debile debile	das debile ein debiles debiles	die debilen debilen debile
stopień wyższy (Komparativ) debiler- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der debilere ein debilerer debilerer die debilere eine debilere debilere das debilere ein debileres debileres die debileren debileren debilere Gen. słaba mieszana mocna des debileren eines debileren debileren der debileren einer debileren debilerer des debileren eines debileren debileren der debileren debileren debilerer Dat. słaba mieszana mocna dem debileren einem debileren debilerem der debileren einer debileren debilerer dem debileren einem debileren debilerem den debileren debileren debileren Akk. słaba mieszana mocna den debileren einen debileren debileren die debilere eine debilere debilere das debilere ein debileres debileres die debileren debileren debilere
stopień najwyższy (Superlativ) debilst- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der debilste ein debilster debilster die debilste eine debilste debilste das debilste ein debilstes debilstes die debilsten debilsten debilste Gen. słaba mieszana mocna des debilsten eines debilsten debilsten der debilsten einer debilsten debilster des debilsten eines debilsten debilsten der debilsten debilsten debilster Dat. słaba mieszana mocna dem debilsten einem debilsten debilstem der debilsten einer debilsten debilster dem debilsten einem debilsten debilstem den debilsten debilsten debilsten Akk. słaba mieszana mocna den debilsten einen debilsten debilsten die debilste eine debilste debilste das debilste ein debilstes debilstes die debilsten debilsten debilste

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Debilität ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. debilis

uwagi:

źródła:

debil (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) med. debil

(1.2) przen. debil

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) hlupák

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. debilita ż, debilnosť ż

forma żeńska debilka ż

przym. debilný

przysł. debilne

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: