kretyn (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkrɛtɨ̃n], AS: [kretỹn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. med. osoba dotknięta wrodzonym zespołem niedoboru jodu, nazywanego dawniej kretynizmem lub matołectwem

(1.2) przen. pejor. obraź. obraźliwa forma zwrócenia się do mężczyzny

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kretyn	kretyni
dopełniacz	kretyna	kretynów
celownik	kretynowi	kretynom
biernik	kretyna	kretynów
narzędnik	kretynem	kretynami
miejscownik	kretynie	kretynach
wołacz	kretynie	kretyni

przykłady:

(1.2) Co za kretyn, tak się spił, że ledwo stoi na nogach, a chce jechać autem!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. matoł

(1.2) obraź. dureń, debil, idiota, imbecyl, matoł

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kretynizm mrz, skretynienie n, skretynianie n, kretyństwo n

zdrobn. kretynek mos

forma żeńska kretynka ż

czas. skretynieć dk.

przym. kretyński

przysł. kretyńsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. crétin, przejęte z dialektów alpejskich, a odpowiadające etymologicznie franc. chrétien, co wywodzi się od górali alpejskich upośledzonych umysłowo na skutek niedoczynności tarczycy^[1][2]

(1.2) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cretin; (1.2) moron
• bułgarski: (1.1) кретен m; (1.2) кретен m
• duński: (1.1) kretiner w
• francuski: (1.1) crétin m; (1.2) crétin m
• hiszpański: (1.1) cretino m; (1.2) cretino m
• jidysz: (1.2) בהמה ż (behejme), שמאָק m (szmok), מאָראָן m (moron)
• niemiecki: (1.1) Kretin m; (1.2) Depp m, Dummkopf m, Trottel m
• nowogrecki: (1.1) κρετίνος m
• rosyjski: (1.1) кретин m; (1.2) кретин m
• włoski: (1.1) cretino m, affetto da cretinismo; (1.2) cretino m, imbecille m, ebete m, deficiente m, scimunito m, beota m

źródła: