inteligentny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌĩntɛlʲiˈɡɛ̃ntnɨ], AS: [ĩntelʹigntny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) odznaczający się inteligencją
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Cenię ludzi inteligentnych.
(1.1) Inteligentne osoby czytają dużo książek.
składnia:
kolokacje:
(1.1) inteligentny człowiek / mężczyzna • inteligentna kobieta • „inteligentna” maszyna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. inteligencja ż, inteligent mos, inteligencik m, inteligenciak m, inteligentka ż, inteligenckość ż
przym. inteligencki
przysł. inteligentnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.