inteligencki (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dotyczący inteligencji – ludzi wykonujących zawodowo pracę umysłową
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik inteligencki inteligencka inteligenckie inteligenccy inteligenckie dopełniacz inteligenckiego inteligenckiej inteligenckiego inteligenckich celownik inteligenckiemu inteligenckiej inteligenckiemu inteligenckim biernik inteligenckiego inteligencki inteligencką inteligenckie inteligenckich inteligenckie narzędnik inteligenckim inteligencką inteligenckim inteligenckimi miejscownik inteligenckim inteligenckiej inteligenckim inteligenckich wołacz inteligencki inteligencka inteligenckie inteligenccy inteligenckie - przykłady:
- (1.1) Skończyła prestiżowe warszawskie gimnazjum, do którego chodziła inteligencka młodzież o lewicowych skłonnościach, spotykała się z socjalistami[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) antyinteligencki
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. inteligencja ż, inteligent m, inteligentka ż
- przym. inteligentny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) інтэлігенцкі
- bułgarski: (1.1) интелигентски
- esperanto: (1.1) inteligencia, intelektulara
- rosyjski: (1.1) интеллиге́нтский
- ukraiński: (1.1) інтелігентський
- źródła:
- ↑ Drohobycz, Drohobycz, Henryk Grynberg, 1997 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.