głupek (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈɡwupɛk], AS: [gu̯upek]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. obraź. ktoś głupi
(1.2) pot. obraź. osoba niepoważna
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Tylko głupek nie rozumie takich prostych rzeczy.
(1.1) Trzeba być głupkiem, żeby uwierzyć temu oszustowi.
(1.2) Dzieci śmiały się, gdy klasowy głupek wyszedł na środek sali i zaczął głośno bekać.
(1.2) Wszyscy przejmowali się chorobą Anny i nie mogli już znieść głupka, który wciąż opowiadał żarty o schizofrenikach.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) głupiec, głupol, przygłup, przygłupiasty, głąb, matoł, muł, półinteligent, ćwierćinteligent, cymbał, bałwan, idiota, debil, dureń, kretyn, osioł, tuman, jełop, palant, pacan, patafian, ciemniak, młotek, mongoł, dałn, st.pol. rurał, reg. śl. abfal, st.pol. rurała
(1.2) błazen, pajac
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. głupkowaty, głupi, głupiutki, głupawy
rzecz. półgłupek mos, głupkowatość ż, wygłup mrz, głupawka ż, głupiec m, głupol m, wygłupianie się n, głupota ż, głupstwo n, ogłupienie n, ogłupianie n
przysł. głupio
czas. wygłupiać się, głupieć, wygłupić się
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.