fool (język angielski)
rzeczownik
czasownik
- (2.1) nabrać (kogoś)
- (2.2) wygłupiać się
- odmiana:
- (1) lp fool; lm fools
- (2) fool, fooled, fooled, fools, fooling
- przykłady:
- (1.1) The fool and his money soon parted. → Głupiec szybko rozstał się ze swoimi pieniędzmi.
- (2.1) He thought he had me fooled, but I knew the truth all along. → Myślał, że mnie nabrał, ale ja znałam prawdę przez cały czas.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) fool's cap • motley fool
- synonimy:
- (1.2) jester, motley fool
- antonimy:
- (1.1) genius
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. foolishness, foolery
- przysł. foolishly
- przym. foolish
- związki frazeologiczne:
- make a fool of somebody • play the fool • fool with someone • fool around with someone • fool around • play someone for a fool • live in a fool's paradise
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.