pajac (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpajaʦ̑], AS: [pai ̯ac]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) komiczna postać w dawnej krotochwili
- (1.2) przen. pogard. ktoś zachowujący się niepoważnie, bez godności
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) figurka z drewna lub tektury, o komicznym wyglądzie, zwykle z ruchomymi kończynami poruszanymi za pomocą sznurka
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pajac pajace dopełniacz pajaca pajaców / pajacy celownik pajacowi pajacom biernik pajaca pajaców / pajacy narzędnik pajacem pajacami miejscownik pajacu pajacach wołacz pajacu pajace - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pajac pajace dopełniacz pajaca pajaców / pajacy celownik pajacowi pajacom biernik pajaca pajace narzędnik pajacem pajacami miejscownik pajacu pajacach wołacz pajacu pajace - przykłady:
- (1.1) Pajace umilali czas wielu władcom.
- (1.2) Ale z ciebie pajac!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) arlekin, klaun, błazen, trefniś
- (1.2) błazen, trefniś
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pajacowanie n
- zdrobn. pajacyk m
- czas. pajacować ndk.
- przym. pajacowaty, pajacowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) wł. pagliaccio[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) harlequin; (1.2) clown, fool; (2.1) puppet (clown), jumping jack
- francuski: (1.1) polichinelle ż, bouffon m; (1.2) polichinelle ż, bouffon m, guignol m, mariole m, pantin m, fantoche m; (2.1) pantin m, fantoche m
- hiszpański: (1.1) payaso m, bufón m; (1.2) payaso m, bufón m, títere m, muñeco m, fantoche m; (2.1) títere m, muñeco m, fantoche m
- jidysz: (1.1) פּאַיאַץ m (pajac); (1.2) פּאַיאַץ m (pajac); (2.1) פּאַיאַץ m (pajac)
- niemiecki: (2.1) Hampelmann m
- nowogrecki: (1.1) παλιάτσος m, αρλεκίνος m; (1.2) παλιάτσος m, αρλεκίνος m, νευρόσπαστο n; (2.1) νευρόσπαστο n
- rosyjski: (1.1) паяц m, шут m, скоморох m, клоун m; (2.1) марионетка ż, кукла ż
- szywałdzki: (2.1) poiats
- turecki: (1.1) palyaço
- ukraiński: (1.1) пая́ц m; (1.2) кло́ун m
- wilamowski: (2.1) pȧjacca m
- źródła:
- ↑ A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18.
pajac (język słoweński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) pajac[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) klovn, komedijant, clown, burkež, rzad. avgust, pajacelj
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pajacelj m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.