kończyna (język polski)
kończyny (1.1)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃j̃n͇ˈʧ̑ɨ̃na], AS: [kõĩ ̯ṇčỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) anat. narząd ruchu u kręgowców
- (1.2) daw. zakończenie, kres, granica[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kończyna kończyny dopełniacz kończyny kończyn celownik kończynie kończynom biernik kończynę kończyny narzędnik kończyną kończynami miejscownik kończynie kończynach wołacz kończyno kończyny - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kończyna górna/dolna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) noga, płetwa, ręka, skrzydło
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koniec m, końcówka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) < (1.2)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: koniec, zakończenie
- angielski: (1.1) limb, member, extremity
- czeski: (1.1) končetina ż
- duński: (1.1) ekstremitet w, lem n
- esperanto: (1.1) membro
- fiński: (1.1) raaja
- francuski: (1.1) membre m
- gudźarati: (1.1) અવયવ m (avayava)
- hiszpański: (1.1) extremidad ż, miembro m
- islandzki: (1.1) limur m
- japoński: (1.1) 手足(てあし)
- kataloński: (1.1) cama ż, pota ż
- łaciński: (1.1) membrum n
- niemiecki: (1.1) Glied n, Gliedmaße ż
- norweski (bokmål): (1.1) ekstremitet m
- norweski (nynorsk): (1.1) ekstremitet m
- portugalski: (1.1) membro m
- rosyjski: (1.1) конечность ż
- słowacki: (1.1) končatina ż
- słoweński: (1.1) okončina ż
- szwedzki: (1.1) extremitet w, lem w
- ukraiński: (1.1) кінцівка ż
- włoski: (1.1) arto m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.