cewka (język polski)

cewki (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈʦ̑ɛfka], AS: [cefka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) elektr. zwój izolowanego przewodu elektrycznego, stosowany w urządzeniach elektrotechnicznych i radiotechnicznych[1]; zob. też cewka w Wikipedii
(1.2) anat. przewodzące naczynie w organizmie ludzkim lub zwierzęcym[1]
(1.3) biol. bot. komórka przewodząca wodę z sokami roślinnymi[1]
(1.4) rzem. włók. stożkowy lub walcowy przedmiot do nawijania nici lub przędzy[1]
(1.5) łow. noga sarny[1][2]
(1.6) łow. sidła kłusownicze[1]
(1.7) daw. rurka[1]
odmiana:
(1.1-7)
przykłady:
(1.1) Dla prądu stałego cewka jest elementem rezystancyjnym o rezystancji przewodnika, z którego jest wykonana.
(1.2) Odcinki wydzielnicze śluzowe mają postać cewek, których ściana jest zbudowana z jednej warstwy komórek sześciennych.
(1.5) Sarny mają gruczoły zapachowe m.in. między racicami tylnych cewek; wydzielająca się z nich ciecz pozostawia w śladach zapach umożliwiający innym zwierzętom rozpoznanie drogi przejścia.
składnia:
kolokacje:
(1.1) cewka indukcyjna • cewka Ruhmkorffa • cewka Tesli
(1.2) cewka moczowa
synonimy:
(1.1) zwojnica, solenoid, rzad. induktor
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) komponent elektroniczny
(1.2) naczynie
(1.3) komórka
(1.5) noga
hiponimy:
holonimy:
(1.5) sarna
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cewa ż, ceweczka ż
przym. cewkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.3) zobacz też: Indeks:Polski - Botanika
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 7 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cewka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Hasło „sarna” w: J. Bralczyk, Zwierzyniec, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2019, ISBN 978-83-268-2950-5, s. 215-217.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.