zwój (język polski)

zwój (1.1) kabla

zwoje (1.1) dywanów

zwój (1.3)

wymowa:

IPA: [zvuj], AS: [zvui ̯]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) coś zwiniętego w kłębek, rulon^[1]

(1.2) sposób zwinięcia lub nawinięcia przedmiotu^[1]

(1.3) postać książki w formie wstęgi nawiniętej na dwa drążki, zob. też zwój w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zwój	zwoje
dopełniacz	zwoju	zwojów[2]
celownik	zwojowi	zwojom
biernik	zwój	zwoje
narzędnik	zwojem	zwojami
miejscownik	zwoju	zwojach
wołacz	zwoju	zwoje

przykłady:

(1.1) Zwoje drutu żyletkowego produkowane są z drutu stalowego wyposażonego w ostrza.

(1.2) Struny gitary mocujemy na kluczu w równe zwoje.

(1.3) Kapłani czytali teksty modłów ze zwojów papirusa.

składnia:

(1.1) zwój + D.

(1.2) zwój + D.

(1.3) zwój + D.

kolokacje:

(1.1) zwoje drutu / nerwowe

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zwijanie n, zwinięcie n, zwojnica ż, zwijarka ż

zdrobn. zwitek m

czas. zwinąć, zwijać, pozwijać

przym. zwojowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *sъvojь → to, co zwinięte, utworzone od prasł. *sъviti → zwinąć, skręcić (por. pol. wić)^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coil; (1.3) scroll
• arabski: (1.3) طومار m (ṭūmār)
• esperanto: (1.1) volvaĵo
• perski: (1.3) طومار
• rosyjski: (1.1) моток m; (1.3) свиток m
• ukraiński: (1.1) суві́й m
• urdu: (1.3) طومار

źródła: