wstęga (język polski)
.jpg.webp)
wstęga (1.1)
wstęga (1.2) rzeki
- wymowa:
- IPA: [ˈfstɛ̃ŋɡa], AS: [fstẽŋga], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) duża (w szczególności szeroka) wstążka
- (1.2) przen. długi obiekt, który wije się, meandruje
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wstęga wstęgi dopełniacz wstęgi wstęg / wstąg[1] celownik wstędze wstęgom biernik wstęgę wstęgi narzędnik wstęgą wstęgami miejscownik wstędze wstęgach wołacz wstęgo wstęgi - przykłady:
- (1.1) Rodzina złożyła na grobie wieniec udekorowany wstęgami.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wstęga papieru • wstęga orderowa
- synonimy:
- (1.1) taśma; gw. (Górny Śląsk) szlajfa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. wstążka ż
- przym. wstęgowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.