tylny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈtɨlnɨ], AS: [tylny]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) znajdujący się z tyłu czegoś
- (1.2) jęz. o głosce: taka, której artykulacja odbywa się w głębi jamy ustnej
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik tylny tylna tylne tylni tylne dopełniacz tylnego tylnej tylnego tylnych celownik tylnemu tylnej tylnemu tylnym biernik tylnego tylny tylną tylne tylnych tylne narzędnik tylnym tylną tylnym tylnymi miejscownik tylnym tylnej tylnym tylnych wołacz tylny tylna tylne tylni tylne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) tylne wyjście • tylne łapy • tylna kieszeń • tylna straż
- (1.2) samogłoska tylna
- synonimy:
- (1.1) zadni
- antonimy:
- (1.1) przedni
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tył m, tyłek m
- czas. tyłować
- związki frazeologiczne:
- tylnymi drzwiami
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) forma tylni dla przymiotnika rodzaju męskiego w liczbie pojedynczej jest błędna, może odnosić się ona jedynie do liczby mnogiej[1]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) back
- chiński standardowy: (1.1) 后 (hòu)
- czeski: (1.1) zadní
- esperanto: (1.1) posta, malantaŭa
- hiszpański: (1.1) trasero, posterior; (1.2) posterior, velar
- kaszubski: (1.1) tilny
- połabski: (1.1) tylna aχterskă
- rosyjski: (1.1) задний
- słowacki: (1.1) zadný
- źródła:
- ↑
Porada „tylny czy tylni?” w: Poradnia językowa PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.