artykulacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fonet. ruchy narządów mowy podczas wymawianie głoski i samo wymawianie głoski; zob. też artykulacja (fonetyka) w Wikipedii

(1.2) stomat. sposób schodzenia się zębów przy zwieraniu szczęk

(1.3) muz. sposób wydobywania dźwięków; zob. też artykulacja (muzyka) w Wikipedii

(1.4) muz. wyraźne i czyste wykonywanie dźwięków w śpiewie koloraturowym

(1.5) sposób głoszenia poglądów lub opinii

(1.6) archit. rozbicie płaszczyzny na poszczególne części za pomocą motywów architektonicznych

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	artykulacja	artykulacje
dopełniacz	artykulacji	artykulacji / przest. artykulacyj[1]
celownik	artykulacji	artykulacjom
biernik	artykulację	artykulacje
narzędnik	artykulacją	artykulacjami
miejscownik	artykulacji	artykulacjach
wołacz	artykulacjo	artykulacje

przykłady:

(1.1) Zastosowali trzy rodzaje ideogramów różniące się długością artykulacji: nazwy jednosylabowe, słowa dwusylabowe i idiomy czterosylabowe^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) artykułowanie, dykcja, werbalizacja, wokalizacja, wymawianie, wymowa

(1.5) ekspresja, eksterioryzacja, formułowanie, uzewnętrznianie, wyrażanie

(1.6) rozczłonkowanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. artykulacyjny

czas. artykułować

rzecz. artykuł mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. articulatio → rozczłonkowanie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) articulation, enunciation; (1.5) enunciation
• białoruski: (1.1) артыкуляцыя ż; (1.3) артыкуляцыя ż
• bułgarski: (1.1) артикулация ż; (1.3) артикулация ż
• esperanto: (1.1) artikulacio; (1.3) artikulacio
• kaszubski: (1.1) artikùlacjô ż, wëmòwa ż; (1.2) artikùlacjô ż; (1.3) artikùlacjô ż; (1.4) artikùlacjô ż; (1.5) artikùlacjô ż; (1.6) artikùlacjô ż
• rosyjski: (1.1) артикуляция ż
• ukraiński: (1.1) артикуляція ż

źródła: