idiom (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈidʲjɔ̃m], AS: [idʹi ̯õm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. wyrażenie językowe, którego znaczenie jest swoiste, odmienne od znaczenia, jakie należałoby mu przypisać, biorąc pod uwagę poszczególne części składowe oraz reguły składni; zob. też idiom w Wikipedii
- (1.2) przest. rzad. mowa, narzecze[1]
- (1.3) szt. zespół cech charakterystycznych dla danej dziedziny sztuki, okresu artystycznego lub artysty; zob. też idiom (sztuka) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik idiom idiomy dopełniacz idiomu idiomów celownik idiomowi idiomom biernik idiom idiomy narzędnik idiomem idiomami miejscownik idiomie idiomach wołacz idiomie idiomy - przykłady:
- (1.1) Idiomów nie tłumaczy się dosłownie.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) idiomat, idiomatyzm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. idiomatyka ż, idiomat m, idiomatyzm m, idiomatyzacja ż
- przym. idiomatyczny, idiomowy
- przysł. idiomatycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) idiom; (1.2) idiom
- białoruski: (1.1) ідыёма ż
- bułgarski: (1.1) идиом m
- chorwacki: (1.1) idiom m; (1.2) idiom m; (1.3) idiom m
- czeski: (1.1) idiom
- hiszpański: (1.1) locución idiomática ż, idiotismo m
- indonezyjski: (1.1) idiom; (1.2) idiom
- nowogrecki: (1.1) ιδιωτισμός m
- rosyjski: (1.1) идиома ż; (1.2) идиом m
- szwedzki: (1.1) idiom
- ukraiński: (1.1) ідіома ż, ідіом m
- źródła:
idiom (język angielski)
- wymowa:
- bryt. IPA: /ˈɪdɪəm/
- wymowa amerykańska
- wymowa brytyjska
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) styl, sposób wyrażania się
- (1.2) jęz. mowa, narzecze
- (1.3) jęz. idiom, idiomatyzm, idiomat
- (1.4) szt. idiom
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. idiomaticize
- przym. idiomatic, idiomatical
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
idiom (język chorwacki)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- IPA: /idǐoːm/
- podział przy przenoszeniu wyrazu: i•di•om
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) styl, sposób wyrażania się
- (1.2) jęz. mowa, narzecze
- (1.3) jęz. idiom, idiomatyzm, idiomat
- (1.4) szt. idiom
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) Termin używany w przypadkach, gdy wybór precyzyjniejszej jednostki klasyfikacyjnej (język lub dialekt) byłby kwestią sporną.
- źródła:
idiom (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) jęz. idiom
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik idiom idiomy dopełniacz idiomu idiomů celownik idiomu idiomům biernik idiom idiomy wołacz idiome idiomy miejscownik idiomu idiomech narzędnik idiomem idiomy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. idiomatický
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
idiom (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) idiom, wyrażenie idiomatyczne[1]
- odmiana:
- (1.1) ett idiom, idiomet, idiom, idiomen
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. idiomatisk
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 215.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.