składnia (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈskwadʲɲa], AS: [sku̯adʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. funkcja wyrazu w zdaniu

(1.2) jęz. zestaw reguł rządzących budową zdań w danym języku

(1.3) jęz. dział lingwistyki badający reguły konstrukcji zdań; zob. też syntaktyka (językoznawstwo) w Wikipedii

(1.4) inform. zestaw reguł określających budowę poprawnych wyrażeń w języku programowania

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	składnia	składnie
dopełniacz	składni	składni
celownik	składni	składniom
biernik	składnię	składnie
narzędnik	składnią	składniami
miejscownik	składni	składniach
wołacz	składnio	składnie

przykłady:

(1.2) Prowadziła wykłady ze składni języka staroirlandzkiego.

(1.4) Zawsze miałem kłopoty ze składnią języka C.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-4) syntaktyka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. składać

przym. składniowy, składowy

przysł. składniowo

związki frazeologiczne:

składnia funkcjonalna • składnia historyczna • składnia opisowa

etymologia:

(1.1-2) pol. składać + -nia^[1]

(1.2) < (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) syntax; (1.2) syntax; (1.3) syntax; (1.4) syntax
• esperanto: (1.2) sintakso
• kaszubski: (1.1) składniô ż; (1.2) składniô ż; (1.3) składniô ż
• kataloński: (1.1) sintaxi ż
• niderlandzki: (1.1) syntaxis ż, zinsbouw m; (1.2) syntaxis ż, zinsleer ż; (1.3) syntaxis ż; (1.4) syntaxis ż
• niemiecki: (1.1) Satzbau, Satzlehre
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.?)

źródła: