idiomatyczny (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) jęz. swoisty dla konkretnego języka, będący idiomem
(1.2) szt. przen. swoisty dla określonego twórcy, dla jego „języka sztuki”
(1.3) jęz. charakteryzujący się mnogością idiomów
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Pośredniość idiomatyczna wysłowienia nakazu jest tu jednocześnie związana z pośredniością idiomatyczną wysłowienia pozostałych elementów. Cały przepis jest więc jednym z najbardziej skomplikowanych wyrażeń kodu idiomatycznego[1].
(1.2) Były to stwierdzenia na tyle wyraziste, że pozwalały krytyce uznać ową metafizyczność za jedną z bardziej idiomatycznych cech estetyki Szymanowskiego[2].
(1.3) Język polski uchodzi za bardziej idiomatyczny od języka angielskiego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) idiomatyczny zwrot • idiomatyczna fraza • idiomatyczne wyrażenie
synonimy:
(1.2) swoisty, osobliwy, specyficzny, charakterystyczny
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) swoisty, osobliwy, specyficzny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. idiom m, idiomatyka ż, idiomatyk m, idiomat m, idiomatyzm m, idiomatyczność ż, idiomowość ż, idiomatyzacja ż, idiomatyzowanie n, idiolekt m
czas. idiomatyzować ndk.
przym. idiomowy
przysł. idiomatycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. idiom + -atyczny < gr. ἰδιωματικός
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ „Prace Wydziału Prawa” 1971, wyd. 50-56, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Prawa, s. 52
  2. ↑ Rafał Ciesielski „Refleksja estetyczna w polskiej krytyce muzycznej dwudziestolecia międzywojennego”, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Poznań 2005, ISBN 8370634494, s. 223
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.