zwierzęcy (język polski)

wymowa:
IPA: [zvʲjɛˈʒɛ̃nʦ̑ɨ], AS: [zvʹi ̯ežncy], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę i  j 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany ze zwierzęciem, pochodzący, otrzymywany ze zwierzęcia
(1.2) przen. taki jak u zwierzęcia; dziki
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Podział państwa żywych ustrojów na roślinne i zwierzęce był typowy; typowe również struktury kostne kręgowców[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) fototropizm zwierzęcy • tłuszcz zwierzęcy • produkcja zwierzęca • bajka zwierzęca
(1.2) zwierzęcy instynkt / strach • zwierzęca złość
synonimy:
(1.1) animalny, animalistyczny
(1.2) dziki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zwierzę, zwierz, zwierzak, zwierzątko, zezwierzęcenie, zwierzyna, zwierzęcość
czas. zezwierzęcić (się) dk.
przysł. zwierzęco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Lem, Niezwyciężony, 1964, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.