instynkt (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈĩw̃stɨ̃ŋkt], AS: [ĩũ̯stỹŋkt], zjawiska fonetyczne: nazal.samogł.+n/m+szczelin.-nk- 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wrodzona zdolność nieracjonalnego, acz adekwatnego zachowywania się w danej sytuacji
(1.2) biol. wrodzona zdolność żywych organizmów do złożonych, celowych działań, swoistych dla danego gatunku i ważnych dla przetrwania[1]; zob. też instynkt w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Instynkt mówi mi, że czeka nas śmierć.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.2) instynkt samozachowawczy / instynkt zachowawczy • instynkt macierzyński
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) zdolność
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. instynktowość ż
przym. instynktowy, instynktowny
przysł. instynktowo, instynktownie
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Instinkt, franc. instinct, ang. instinctpopęd wrodzony[3]
uwagi:
zob. też instynkt w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „instynkt” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. CIVIL WAR - Zwiastun
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.