instinct (język angielski)
rzeczownik
- (1.1) instynkt
- (1.2) odruch
- odmiana:
- (1) lp instinct; lm instincts
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) appeal to / arouse / be born with / control / curb / follow / give away to / go by / have / hold in check / inhibit / obey / resist / satisfy / stifle / suppress instinct • base / basic / better / powerful / rare / strong / true / unfailing instinct[1]
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przysł. instinctively
- przym. instinctive
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Halina Dzierżanowska, Christian Douglas Kozłowska, Selected English Collocations, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982, ISBN 83-01-04223-0.
instinct (język francuski)
- wymowa:
- IPA: [ɛ̃s.tɛ̃]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) instynkt
- odmiana:
- (1.1) lp instinct; lm instincts
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) d'instinct
- synonimy:
- (1.1) impulsion, intuition, prémonition
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. instinctif
- przysł. instinctivement
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. instinctus
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.